پول، پول، پول

همه درباره‌ی آن حرف می‌زنند. با آن دنیا را می‌خرند و می‌فروشند. به خاطر آن صبح‌ها با لعنت و نفرین از خواب بیدار می‌شوند و شب‌ها با خستگی می‌خوابند. به خاطر آن مثل سگ کار می‌کنند، به خاطر آن تحقیر می‌شوند، به‌ خاطر آن کوچک می‌شوند، کوچک می‌شوند، مثل سوسک تا کفش‌های تمیز مردی عابر آنها را له کند.

پول، پول، پول، در این قمارخانه پول مقدس است. دربان‌ها به جیب‌تان تعظیم می‌کنند. آن‌ها کیف‌تان را می‌بوسند، به شما بزرگ‌ترین اتاق را می‌دهند و نگهبانان مسلح مواظب هستند که هیچ‌کس کوچک‌ترین خلافی نکند.
اینجا در تمام آمریکا تنها جایی است که هیچ دزدی نمی‌تواند جیب تو را بزند؛ در نوادا، در رینو، در لاس‌وگاس. شهر کاملا امن است، چون پول‌های ما توی جیب ماست.

پول موضوع بسیاری از ترانه‌های دوران ماست. ترانه‌های جنبش عدالت‌خواهان مخالف هر نوع ثروت و ترانه‌های بچه‌های جوانی که می‌خواستند ثابت کنند پول همه چیز نیست. بچه‌هایی که می‌خواستند ثابت کنند همه خودشان را به پول نمی‌فروشند. آنها بزرگ شدند، ثروتمند شدند و به خاطر اختلافات مالی و پولی با همدیگر قهر کردند.

یه مرد اونجوری سخت‌گیر می‌آد
اما من نمی‌تونم از خیالش بیرون بیام
این غصه نداره؟
تازه اگه تصادفا کسی رو هم نداشته باشه
شرط می‌بندم که از من خوشش نمی‌آد
این خیلی بده
پس من باید اینجا رو ول کنم، باید برم
برم به لاس‌و‌گاس یا موناکو
و تو قمار یه عالمه پول ببرم
تا زندگی‌ام از این رو به اون رو بشه
پول، پول، پول
باید خیلی بامزه باشه
دنیای آدم پولدارها
پول، پول،پول
همیشه آفتابی‌یه
دنیای آدم پولدارها
چه کارهایی می‌تونستم بکنم
فقط اگه یه کمی پول داشتم
اینجا دنیای آدم پولدارهاست
اینجا دنیای آدم پولدارهاست
مارک نافلر بچه خوش‌صدای دایر استریت نیز ترانه‌ای خوانده است به نام «پول برای هیچ» (Money for Nothing). صدای مارک نافلر را از دایر استریت می‌شنویم.