بیو گرافی Dire Straits

بیو گرافی Dire Straits :

مارک نافلر ( متولد ۱۹۴۹ - گلاسکو - اسکاتلند ) و برادرش دیوید نافلر ( متولد ۱۹۵۱ - گلاسکو - اسکاتلند ) فرزندان یک آرشیتکت اسکاتلندی هستند که در سنین جوانی به همراه خانواده به نیوکاسل مهاجرت نمودند .
مارک پس از پایان دوره دبیرستان در دانشگاه لیدز در رشته زبان و ادبیات انگلیسی مشغول به تحصیل شد و مدت کوتاهی به عنوان خبرنگار آماتور برای دو روزنامه محلی evening post yorkshire و essex فعالیت کرد.
در کنار تحصیلات به طور تجربی به تمرین نوازندگی گیتار می پرداخت و به اتفاق دیوید در دوره های کوتاه نوازندگی و آهنگسازی شرکت نمود . پس از پایان تحصیلات دانشگاهی گروهی محلی به نام " brewers drop " را پایه گذاری نمود ولی درامد اصلی او کماکان تدریس ادبیات انگلیسی محسوب می شد .
در اوایل دهه هفتاد مارک و دیوید به لندن رفته و در آنجا با نوازندگان گیتار بیس و درام یعنی جان ایسلی و پیک ویدرز آشنا شدند . در این زمان مارک و دیوید به عنوان نوازندگان گیتار به اتفاق این دو گروه موسوم به " dire straits " را پایه گذاری نمودند .
شرایط وقت موسیقی آنروز انگلستان به علت نفوذ و محبوبیت جنبش معترضانه پانک ، برای ارایه کارهای ظریف و احساسی موردنظر مارک نافلر به هیچ وجه مساعد نبود و همین امر باعث شد تا تمامی کمپانیهای ضبط و پخش از عقد قرارداد با گروه سرباز زنند .
بالاخره در سال ۱۹۷۷ نافلر با جلب نظر کمپانی " ورتیگو " قراردادی با این شرکت امضا نمود تا اولین آلبوم گروه با عنوان " dire straits " در سال ۱۹۷۸ و با تهیه کنندگی ماف وینوود ، ضبط و منتشر گردد .
از میان ترانه های ارزشمند این آلبوم ، ترانه " sultans of swing " در میان ده ترانه برتر روز انگلستان قرار گرفت . این آلبوم با استقبال شایان توجه منتقدان موسیقی مواجه گشت و فروش بسیار بالایی را در انگلستان و امریکا از آن خود کرد تا جایی که در امریکا تا رده دوم جدول آلبومهای روز صعود کرد .
آلبوم بعدی گروه در سال ۱۹۷۹ با عنوان " communique " و به تهیه کنندگی جری وکسلر و بری بکت منتشر شد و سه میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به فروش رفت و به رغم عدم تکرار موفقیت آلبوم پیشین ، نافلر با ارائه ترانه هایی موزون و اشعاری انتقادی توجه منتقدان را بار دیگر به خود جلب نمود .
از میان ترانه های این آلبوم می توان به ترانه های " روزی روزگاری در غرب " ، " اخبار " و " فکر می کنی که به کجا می روی؟ " را نام برد .
بعد از انتشار این آلبوم بود که دیوید نافلر جهت آغاز فعالیت انفرادی ، گروه را ترک نمود و از آن تاریخ تا به حال آلبومهای متعددی را ضبط و پخش نموده است که به رغم ارزش موسیقایی قابل توجه همگی با شکست تجاری مواجه شده اند . از بهترین کارهای دیوید نافلر می توان به آلبومهای : " cut the wire 1985 " ، " life lines 1991 " و "small mercies 1995 " اشاره کرد .
جای خالی دیوید را نوازنده دیگری به نام هال لیندز پر نمود و آلن کلارک نوازنده کیبرد نیز به جمع گروه پیوست تا آلبوم " making movies " در سال ۱۹۸۰ به طرفداران بی شمار آن ارائه شود . از میان ترانه های این آلبوم دو ترانه " رومئو و ژولیت " و " تونل عشق " به موقعیت خوبی در جدول رده بندی ترانه های روز رسیدند ولی منتقدان ، نافلر را به خاطر تغییر ندادن سبک و فرمول آهنگسازیش به شدت سرزنش نمودند .
آلبوم بعدی گروه در سال ۱۹۸۲ و با عنوان " love over gold " منتشر شد که بهترین آلبوم گروه تا آن سال محسوب می شد . در این آلبوم ، نافلر کوشیده است تا با فضا سازی کیبورد ، بعد دیگری به ترانه ها اضافه نماید و در این فضا تکنوازی خارق العاده گیتار نافلر رنگ و بویی دیگر به کار بخشیده است .
ترانه های مشهور " telegraph road " و " Investigation private " از بهترینهای این مجموعه به شمار می روند .

irplaces.com